zaterdag 30 december 2017

Knoppen

Met een grote lepel roerde ik door een pan voor het oudejaarsdiner, toen de bel ging. Ik verwachtte de bezorger van de buurtkrant met een opgestoken klauw voor zijn eindejaarspremie, maar voor de deur stond een bekende cabaretier met een rond brilletje.
“Youp!” zei ik.
Gastvrij stak ik mijn hand uit, maar de conferencier glipte langs me heen de gang in, liep door naar de keuken en plofte daar onderuitgezakt op een stoel.
“Youpie!” zei ik nog een keer, en op een beheerste toon alsof ik elk jaar op oudejaarsdag een bekende cabaretier aan de keukentafel heb: “Koffie?”
“Graag! Met suiker.” In dezelfde ademstoot gooide Youp beide benen op een hoek van de keukentafel.
“Moet je niet schaven aan de oudejaarsconference?” vroeg ik, ook om de stilte uit de keuken te verjagen.
“Nee. Die is klaar.” Youp lachte erbij als het straatschoffie dat zojuist met een katapult een steen door het raam van slagerij Pigmans heeft geschoten.
“Trump? #MeToo? Danny Blind in Bulgarije?” hengelde ik.
“Dát. En nog een snufje Thierry Baudet, wat klodders Boer zoekt vrouw, Mighty Mike, vanalles.”
De koffiemachine gorgelde een kopje dark roast. Dampend zette ik het op tafel. “Wat is de moraal dit jaar?” vroeg ik.
Youp plaatste zijn voeten terug op de grond en leunde over tafel. Hij keek me aan alsof ie ter plekke Buckler weer op de kaart ging zetten.
“De moraal? Elk jaar begint met nieuwe knoppen aan een eikenboom: als een belofte, de hoop op prachtige nieuwe bladeren. Maar door storm, een strenge winter, een snoeischaar en de hamer van willekeur blijven er aan het einde van het jaar weinig knoppen over.”
Ritmisch roerde hij de suiker door zijn espresso.
“Dus eigenlijk zoals met Nouri?” vroeg ik.
“Ja, zoals met Appie.”
Youp nipte van zijn koffie, ik dacht na over herfststormen, snoeischaren en knoppen aan eikenbomen. “Maar Frenkie dan?” stribbelde ik tegen, “En Matthijs de Ligt? Kluivert?”
Youp zweeg.
“Stengs? Guus Til? Kik Pierie? St. Juste? Locadia desnoods?”
Youp negeerde mijn vragen. Hij bladerde vluchtig door de krant van gisteren, pakte een kletskop uit de trommel en knikte toen in de richting van de pan die nog steeds achter me stond te pruttelen.
“Wat eten we eigenlijk vanavond?”



Ik wens iedereen in 2018 een bloeiende lente,
Pieter Abrahams

donderdag 28 december 2017

Gek

In het niemandsland tussen Kerst en Oudjaar zat ik aan de keukentafel. In de krant las ik een artikel over Virgil van Dijk, de verdediger van Southampton die voor tachtig miljoen overstapt naar Liverpool.
“Wat lees je?” vroeg Oudste over mijn schouder.
“Oh, een hoop gekkigheid,” antwoordde ik.
Ik was net gewend aan de Advocaat-soap, die nu écht aan zijn laatste klus begint als crisismanager bij Sparta, een club waar voetbaltalent net zo uitzonderlijk is als onbesproken gedrag op een PVV-kandidatenlijst, dus die Duurste-Transfer-Van-Een-Nederlandse-Voetballer-Ooit kon er nog wel bij.
Toen ik de krant dichtsloeg, stond Jongste naast me.
“Pap, wil je op de app vragen wie er mee gaat voetballen op het sportpark?”
Het berichtje op de groepsapp van zijn team was zo verstuurd en doordat mijn telefoon spoedig zoemde met enthousiaste reacties, vulde Jongste een rugzak met zijn bal, wat fruit en een half pak lange vingers dat het kerstdiner had overleefd. “Die deel ik uit in de rust van het partijtje!”
Oudste stortte zich ook op het kietelen van zijn maag. Geïnspireerd door nieuwe afleveringen van de Cupcakecup dook hij in een keukenkast waar hij een mixer, bakvormen en een pak met deeg voor muffins vond. De cakejes vulden het huis net met een heerlijke geur, toen Jongste, met het zweet op het voorhoofd, terugkeerde van het sportpark.
“En? Wat hebben jullie gedaan daar?” vroeg ik.
“Partijtje, tienen, lange vingers gegeten, verstoppertje, gewoon wat gekkigheid,” zei Jongste.
Hij heeft gelijk, bedacht ik me, terwijl we alledrie een grote hap namen uit een verse muffin. Of het nu om een belachelijke transfer gaat, een driftige coach langs de lijn in Het Kasteel of een paar uurtjes spelen met vriendjes en een bal op het sportpark; het is allemaal gekkigheid.

vrijdag 22 december 2017

Stembanden

De aanloop naar de kerst wordt hier in huis bepaald door het WK Darts. Avond na avond vind ik mezelf terug op de bank tussen Oudste en Jongste en verbaas ik me over het circus in Alexandra Palace. Van de opkomst, als de dikbuikige darters met gezichten waar net een terreinwagen overheen is gereden naast meiden met tieten als misthoorns en onder het pompende geluid van DJ Kiddy Maxx Maxx Cool Dinosaur klaar staan om de zeven meter naar het podium highfivend en vuiststompend te overbruggen, tot aan de beslissende leg waarin getatoeëerde armen, waar de keeper van Manchester City jaloers op zou zijn, op jacht blijven gaan naar verlossing in de dubbel 20; ik kijk er met verbijstering naar.
Ook Oudste, maar dan vooral naar de scheidsrechter die, naast het dartbord met de microfoon in zijn hand, eerst de dartpijlen ontwijkt en dan met een stem waar veertig jaar Zware Drum overheen zijn gegaan, elke topscore begeleid:
"Oòòòòòne-hùùùùùndred-and-èèèèèighty!"
Hij tikt net de startblokken van de puberteitsjaren aan, Oudste, maar inmiddels heeft ie zich die ronkende uithaal van een gepensioneerde dokwerker eigen gemaakt. Zalvend maant zijn moeder hem om toch vooral zijn stembanden niet te forceren, maar of ie nu een boterham smeert of de tafel dekt; elke handeling gaat gepaard met de schurende schreeuw dat er maar liefst 180 punten zijn binnengehaald.
Mijn vriendin heeft weer geheel andere zorgen. Het kerstdiner komt eraan. Dat betekent op jacht naar feestrecepten op internet en speuren naar vage kruiden in de supermarkt. Vanmorgen hielp Oudste haar met de volle boodschappentassen. Ik zag pompoenen, courgettes, amaretto, mascarpone en, met de blik al óver de kerst heen, ook een aantal pakken oliebollenmix.
"Hoeveel zullen we er dit jaar gaan bakken?" vroeg ze Oudste die behulpzaam de kastjes vulde. Gehaast priemde ik de wijsvingers in mijn oren, maar het antwoord galmde al als een op hol geslagen diesel met kapotte bougies door de keuken:
"Oòòòòòne-hùùùùùndred-and-èèèèèighty!"

Natuurlijk mede namens Oudste, Jongste en hun moeder wens ik iedereen prettige feestdagen en een geweldig 2018!