Vastgelopen

Diego Armando Maradona, de voetballer die in 1986 met alle natuurwetten spotte door op onnavolgbare wijze langs verdedigers te glijden om Argentinië de wereldtitel te bezorgen, vroeg gisteren in de Hema van het Brabantse Mierlo om een opgewarmde rookworst.
Dit is te veel. Ik snap het. Daarom nóg een keer.
Maradona, die de mensheid alleen al hoop gaf door met losse veters een bal hoog te houden op een liedje van Opus, staat onder de rook van Helmond in de Hema en vraagt met gestrekte hand (de Hand van God!) om een opgewarmde gemalen worst.
Dat is hetzelfde als Jezus die eigenhandig van het kruis stapt om zich te melden in de snackbar van 't Maaskantje.
"Doe mij nóg unne berenklauw, jonguh!"
Het opmerkelijke voedselverzoek van Pluisje ontregelt mijn bestaan volledig en ik zát al muurvast door het Europese Kampioenschap Van De Oranje Leeuwinnen. Heel Nederland volgde de triomftocht van Shanice, Vivianne, Sari, Jackie, Daniëlle en stond in een Utrechts park voor een podium van links naar rechts te dansen, omdat Foppe het zei.
"Schitterend! Ze zijn nog zo púúr, jonguh!" schreeuwde iemand in de camera.
Puur?
Deze zomer werd in onze buurt door de buurtjongens een wielerwedstrijd gehouden. Met een BMX en een dikke-banden-Batavus ontweken ze met de tong uit de mond de postbode en deden enthousiast de Ronde van Frankrijk na. Compleet met puntenklassement en bolletjestrui, terwijl de verkeersheuvel voor buurman Van Opheusden de hoogste berg in de straat vormt.
De Tour de France in de wijk was prachtig ontwapenend, heel erg puur, maar iedereen weet wat er gebeurt als de plaatselijke slager met het eerste sponsorcontract gaat wapperen: langzaam kruipen Dekker en Boogerd in die pure jongenslijfjes.
Daarom, in godsnaam, zend onmiddellijk alle vrouwencompetities op prime time uit, zodat ze in Qatar wakker schrikken en ook het vrouwenshirt met oliegeld besmeuren. Een kwestie van tijd dat Miedema in Londen steggelt om een beter contract en dat er foto's verschijnen van een nachtclub op de Ramblas waar een paar gigolo's om het lichaam van Lieke Martens cirkelen (kan John de Bever dáár niet een liedje over zingen?).
Als ook Maradona alle rookworsten met rust laat en terugkeert naar zijn natuurlijke habitat: een veranda, ergens aan een corrupt strand in Zuid-Amerika, waar hij de dienstmeid in de billen knijpt en lusteloos vraagt om nóg een lijntje, dan is alles weer genormaliseerd.
Mooi, dan kan ik weer door met mijn leven.