Koekoek

De zaterdag bracht drie achtste finales en de seizoensafsluitingsdag van het F-team van jongste. In een laat middaguur, tussen alle vaders, overzag ik de situatie. In het prieel spraken de moeders met elkaar over het belang van gehaakte bedspreien en Coldplay, de kinderen sprongen eensgezind als de bende Von Trapp op de trampoline, rechts voor me sidderden de speklapjes op een tafelrooster en aan mijn linkerkant toonde een platte beeldbuis de strijd tussen Zwitserland en Polen. Met mijn ellebogen rustend op een hangtafel, wist ik: veel mooier wordt het niet.
Maar toen scoorde Blaszczykowski.
Naast matchfixing, hooligans en corrupte bestuurders wordt voetbal bedreigd door spelers met te veel medeklinkers. De goal van Blaszczykowski verpestte de dag. Zijn goal deed me denken aan een zomer in Wales, ergens vorige eeuw, waar ik verbleef voor een jacht op everzwijnen. De avond voordat we de zwijnen zouden gaan opdrijven, overnachtte ik in een herberg in het plaatsje Glenfrlwjrtfdenwich. Toen voelde ik het ook: totale ontregeling. De start van de jacht maakte ik nog wel mee, met de collies en de luchthoorns, maar daarna staarde ik wezenloos naar de lucht boven de bossen in Noord-Wales. Geen everzwijn gezien.
Maar goed, Blaszczykowski dus. Opnieuw staarde ik radeloos in de verte, nu boven een rododendron en het vrouwenprieeltje. Te veel medeklinkers, dat is hetzelfde als drie ochtenden op één dag of een elftal met twee keepers. Een Touretappe met meerdere eindsprints. Doe normaal. Vroeger heetten Poolse voetballers toch ook gewoon Lato of Boniek?
De bicycle-kick van Shaqiri, de geschoren lijnen in het hoofd van van Cristiano Ronaldo, het zingen van de Noord-Ierse fans, het ging allemaal volledig langs me heen door Jakub Blaszczykowski, die doodleuk medeklinkers had gestapeld als bouwpakketten in een Ikea-magazijn.
"Wat zit je te dubben?" vroeg mijn vriendin, laat op de avond. Tja, hoe leg je dat uit, dat je je zorgen maakt? Als de Polen, naast keukens en tussenwandjes, nu ook lukraak nodeloze letters achter namen gingen plaatsen? De nieuwe trainer van Ajax gebruikte al zo'n aanstellerige 'zet'. Hoe heette hij na een goed seizoen van Milik? Peter Boszsz?
"Laten we maar gaan," zei ik, net zo verslagen als de Kroatische trots. Bij het halen van de jassen zag ik bij Schut en Borst een vrouw op de bank zitten. Ze vertelde iets over cultvoetballers en heette Cécile Koekoek. Een hoop haar en vooral veel klinkers. Mooi, ik had dat net even nodig.